Wlaźniki wymawiają samogłoski zawsze w tym samym miejscu (na języku), a tylko z różnicą tonu i zaokrąglenia, więc każdy symbol z IPA jest równie dobrym (a zarazem złym) przybliżeniem.

Przyjmując znak [ɔ] dla samogłosek, można by to opisać choćby tak:
a [ɔ̹]
o [ɔ]
u [ɔ̜]

Albo ewentualnie tak:
a [ʌ]
o [ɔ̹]
u [ɔ̜]

Niesylabiczną wersją samogłoski /a/ jest spółgłoska /h/, która też jest językowa i nie zaokrągla się, ale nie tworzy sylaby, nie przedłuża się, nie poliftongizuje i nie ma tonów.

Spółgłoski i podstawowe samogłoski Wlaźników nałożone na tabelę IPA:


Opisując głoski mniej tradycyjnie mamy taki podział:

Językowe
sylabiczne: a, o, u + tony itd.
niesylabiczne: h

Wargowe
[taki sam podział wewnętrzny, jak w poprzednim poście]

Język Wlaźników nazywa się whúüüɓũẇhủủbvûůҏŭҏųbŭ i jest dość trudny do wymówienia (w każdym razie dla niepłazów).

Samogłoski
zaokrąglona: u
półokrągła: o
płaska: a
Samogłoski mają 12 tonów (a ạ ả à á â ã ä å ā ă ą; o ọ ỏ ò ó ô õ ö o̊ ō ŏ ǫ; u ụ ủ ù ú û ů ū ŭ ų ũ ü) i 4 długości, mogą też tworzyć kombinacje.

Spółgłoski
językowe: h
wargowe
a) zwarte: p, b (p, b)
b) zwartoszczelinowe: pf, bv (pɸ, bβ)
c) szczelinowe: f, v (ɸ, β)
d) zbliżeniowe: wh w (β̞˳, β̞)
e) drżące: ẇh ẇ (ʙ˳, ʙ)
f) uderzeniowe: ẅh ẅ (ⱱ̟˳, ⱱ̟)
g) ejektywne: ҏ (pʼ)
h) iniektywne: ɓ (ɓ)
i) mlaskane: ẉ (ʘ)

Już wkrótce na papierze

Wlaźniki będą miały swoje wierzenia (nie mylić z religią). Wg. tych że wszystkie wlaźniki po odpłynięciu (czyli śmierci) trafiają na bagna znajdujące się po drugiej stronie życia. Zachowują przy tym swoją postać na zawsze, więc dorosły wlaźnik w zaświatach pozostaje dorosły, a kijanka pozostaje na zawsze kijanką i nigdy już nie wyjdzie na ląd. Na tamte bagna docierają głosy dochodzące ze świata żywych. Z tymi wierzeniami wiąże się to, że najgorszą karą u wlaźników jest zapamiętanie kogoś po śmierci. Wtedy taki delikwent siedzi w zaświatach i słyszy wszystko, co o nim mówią, nie ma spokoju, a nie może nijak się bronić. Wyobraźcie sobie jak czułby się taki Mickiewicz czy inny Słowacki, gdyby musiał słuchać wszystkich tych bzdur wypowiadanych przez wszelkiej maści polonistów albo zmuszanych do tego uczniów. I tak właśnie czują się biedne wlaźniki zapamiętane przez potomnych. Najczęściej zapamiętuje się więc ku potomności imiona i czyny tych, którzy brrr!!! pożarli kijanki.
Żyj tak, aby fala mogła zmyć z piasku ślady twoich łap nim zmyje ciebie samego - głosi przysłowie.
Trzeba oddać wlaźnikom, że o zmarłych nigdy nie mówią źle, tzn. mówią o ich złych czynach, ale ich samych chwalą za szlachetność, mądrość, zacność albo inne prawdziwe lub zmyślone cechy. Prowadzi to do dziwnej sytuacji, w której wlaźniki znają więcej imion swoich wrogów, niż ich wrogowie, i często "sławią" swoich ciemiężców dawno zapomnianych nawet przez ojczyste rasy.

A oprócz wlaźników w moim nowym wymyślonym świecie mieszkają jeszcze

1. Plotaki (Polak + lot + plotka + ptaki, a Polak dla tego, że orzeł jest w herbie polski), czyli inteligentne orły, a ponadto główni wrogowie Wlaźników, którzy polują na nich z powietrza.
2. Tetteki (taekwondo + karateka + kij + fajnie brzmi, inspirowane skojarzeniem z żółwiami ninja), czyli bardzo mądre żółwie, ale bardzo pesymistyczne.
3. Łymłaki (łyse + małpy + łapy + żylaki + żywiołaki + makaki), czyli pół-inteligentne "łyse małpy", wbrew pozorom nie będące z rodzaju homo, ani nawet nie są małpami, a tylko są nadrzewnymi ssakami podobnymi do małp.

Już wkrótce na papierze

Mam zaszczyt przedstawić opowiadanie dziejące się w świecie kotów, który jest moim pierwszym zmyślonym światem i tworzę już od bardzo dawna.
Lynk do pobierania